در چند سال گذشته صحبت های زیادی در مورد میز کار شده است. بسیاری از نویسندگان کتاب هایی در مورد اندازه ها، سبک ها و موادی که از آنها ساخته شده اند، نوشته اند. به نظر من، طراحی میز کار شما باید با سبک کاری که دوست دارید انجام دهید مطابقت داشته باشد. در اینجا نحوه تجزیه آن برای من است.
من یک نیمکت کوچکتر را دوست دارم، نه بیشتر از 1500 میلی متر (60 اینچ) و نه پهن تر از حدود 550 میلی متر (22 اینچ). من متوجه شدم که هر چیزی بزرگتر منجر به فضای اضافی می شود که در نهایت به محل جمع آوری زباله ها و ابزارهایی تبدیل می شود که به کار مورد نظر مربوط نمی شوند. من دوست دارم ارتفاع نیمکت به مفصل مچ دست من برسد، و برای من حدود 900 میلی متر (35-1/2 اینچ) برای بیشتر کارها است. من برای نازک کاری از گیره موکسون استفاده می کنم که هنگام اره کردن و انجام کارهای اسکنه کار را کمی بالاتر می برد.
هیچ قانون واقعی در مورد ساخت نیمکت وجود ندارد، به شرطی که با روش کار شما مطابقت داشته باشد. همانطور که گفته شد، یک میز کار خوب باید محکم، بدون قفسه و آنقدر سنگین باشد که در هنگام کار روی آن ثابت بماند. اگر نیمکت خود را در مقابل دیوار قرار می دهید تا کار کند، دیگر لازم نیست نگران حرکت آن در جایی باشید. نظرات زیادی در مورد اینکه نیمکت شما باید کنار دیوار باشد یا دور از دیوار باشد تا اجازه کار از هر طرف را بدهد، وجود دارد. باز هم، این به شما بستگی دارد. من بسیاری از کارگران نجاری را می شناسم و به نظر می رسد که در مورد آنچه که دوست دارند به طور مساوی تقسیم شده اند. یک راه لزوما بهتر از دیگری نیست.
همچنین بحث های زیادی در مورد اینکه نیمکت باید از چه چیزی ساخته شود وجود دارد. اولین نیمکتی که ساختم طرح مایکل فورچون بود کتاب میز کار. از افرا جامد با گیره دم چوبی و گیره جلوی رکورد ساخته شده بود. به اندازه کافی خوب کار کرد، اما برای من گیره دم کمی سخت بود و صاف کردن قسمت بالای افرا برای چند ساعت سرگرم کننده نبود. نیمکت بعدی من نیمکتی با الهام از نیکلسون بود که در اولین کتابم از آن استفاده کردم. نجاری مینیمالیست. این یکی از چوب نرم (کاج سفید شرقی) ساخته شده بود و من آن را به نیمکت اولم ترجیح دادم. این رویا بود که هم برای استفاده از ابزار دستی و هم برای استفاده از ابزار برقی، صاف و ضخیم تر باشد، اگرچه می توانست کمی سنگین تر باشد.
من اکنون روی نیمکت سوم خود هستم و از دو نیمکت اول یاد گرفته ام. نیمکت فعلی من اساساً مشابه اولین نیمکت نیکلسونی است که ساختم، اما از ورقههای تخته چندلای بالتیک-توس ساخته شده است. این نسخه از نظر ابعادی پایدار است و وزن آن بسیار بیشتر از دوقلو چوب نرم است. دارای تعداد زیادی سوراخ سگ و یک شکاف در مرکز برای انواع پیکربندی های محل کار، و گیره ای ندارد زیرا من از استفاده از یک مدل موکسون لذت می برم. تخته سه لا علاوه بر سنگین بودن قابل تعویض است. در ادامه، این نیمکت نیازی به صاف کردن نخواهد داشت، زیرا اگر آسیب خیلی زیاد شود، لایه رویی قابل تعویض است.
با گذشت زمان و تجربه، آنچه را که دوست دارم و دوست ندارم در یک نیمکت یاد گرفته ام. ما خوش شانس هستیم که اطلاعات زیادی در مورد نحوه ساخت آن وجود دارد. این طرح اکنون برای من کار می کند، اما شما باید بفهمید که چه چیزی برای شما مفید است. از اطلاعات موجود در آنجا استفاده کنید و تحقیق کنید، متفکر باشید، وقت خود را صرف کنید و نیمکت اول/بعدی خود را متناسب با شما و روش کارتان برنامه ریزی کنید. یک نیمکت عالی برای همه وجود ندارد، فقط یک نیمکت مناسب برای شماست.